InterExcellent Zorg; “Dit was het nieuws”

“Werknemers in de zorg voelen meer werkdruk” NOS maandag 30 september

“4 op de 10 zorg- en welzijn ervaren hoge werkdruk. 2/3 geeft aan dat de druk is toegenomen het laatste jaar.” CBS

“Ziekenhuizen staan op barsten” 26 september; KPMG rapport “Ombuigen of barsten”


Een willekeurige greep uit het nieuws van september schetst ons een somber beeld van de gezondheidszorg in Nederland.
Ondanks dat we kunnen spreken van een goede zorg, zijn er barsten te vinden in het Zorglandschap. Een onderzoek van het CBS heeft uitgewezen dat 2 van de 3 medewerkers in de zorg en welzijn een grotere werkdruk zijn gaan ervaren. De werkgevers geven aan dit te herkennen. Door een aanblijvende toename van regeldruk, administratieve lasten en de complexiteit van taken, gecombineerd met mondige cliënten en een schaarste op de arbeidsmarkt zouden dit volgens hen verklaren.

Daarnaast blijkt uit een rapport van KPMG, dat ziekenhuizen gebukt gaan onder een bijzondere last. Door personeelstekorten schrijven ziekenhuizen namelijk enkel zwarte cijfers door investeringen af te bouwen. 3 van de 4 ziekenhuizen zitten in de gevarenzone. Terwijl de omzet o.b.v. stijgende zorgvraag in 4 jaar met 3% zou blijven stijgen. Terwijl o.b.v. Hoofdlijnenakkoord dit niet is toegestaan. Investeringen zijn echter hard nodig i.v.m. bijvoorbeeld digitalisering en innovatie. De enige manier om een passend antwoord te geven op de ontstane problematiek is het anders organiseren van zorg. Op zich is dit niets nieuws. Zolang de zorg bestaat zijn er initiatieven genomen om zaken anders af te spreken, en anders in te richten. Kleinschalig, regionaal zelfs internationaal. Maar ondanks goede intenties is de uitvoering vaak een weerbarstige realiteit gebleken. Binnen organisaties is het al moeilijk genoeg gebleken veranderingen in het zorgproces aan te brengen. Laat staan tussen organisaties. Desalniettemin blijven we ons inzetten om in de zorg zaken anders te organiseren. Ik hoor u denken “dat is een management bureau die een grote broek aantrekt…!”. Maar toch gaan we de uitdaging aan. Hoe?

Wordt vervolgd!